โตขึ้นหนูจะเลี้ยงแม่เอง

โตขึ้นหนูจะเลี้ยงแม่เอง ทุกครั้งที่ฉันพูดอย่างนี้ แม่ได้แต่หัวเราะ "หัวเท่ากำปั้นแค่เนี้ยจะเลี้ยงแม่ไหวเร้อ" ตั้งแต่จำความได้ ฉันเห็นแม่ทำงานไม่หยุดถึงขั้นล้มหมอนนอนเสื่อนั่นแหละ แม่ถึงจะยอมหยุดพักแม่บอกว่าที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อพวกเรา ก็ฉันกับพวกพี่ๆ
ไงล่ะ…ตอนนั้นในหัวเล็กๆ ของเด้กอายุ 10 ขวบ ฉันคิดเพียงว่าถ้าฉันโตขึ้น ฉันจะดูแลแม่อย่างดีที่สุด จะไม่ยอมให้แม่ต้องทำงานหนักอย่างนี้อีก…แม่คงคิดว่าฉันพูดตามประสาเด็ก จนวันนี้…เมื่อฉันยื่นกรมธรรม์ประกันชีวิต และสุขภาพของเอไอเอให้แม่ แม่ทำตาแดงๆ แต่ไม่วายบ่น "จะเสียเงินทองไปทำไม เงินเดือนเราใช่ว่าจะมากมายอะไร" แม่จ๋า…เบี้ยประกันเดือนละเล็กละน้อยนี่ล่ะ จะมีค่าเหลือเกินในเวาที่เราต้องการมัน อย่างเวลาแม่เจ็บป่วย เขาจะช่วยดูแลค่ารักษาพยาบาลให้แม่ได้ แม่รู้มั้ย…หนูยังทำประกันชีวิตให้ตัวเองด้วย สะสมเป็นเงินสำรองสำหรับอนาคตของครอบครัวเรา อย่างน้อยเผื่อหนูเป็นอะไรไป ยังอุ่นใจว่ามีเงินก้อนนี้ช่วยดูแลแม่แทนหนู แม่จ๋า…เชื่อหรือยังจ๊ะ? ไอ้ตัวกลม แก้มป่องของแม่ ไม่ได้พูดเล่นเลย

เอไอเอ ประเทศไทย